BATAVIA BOEK # 4: Bakken aan de bar
Batavia, een serie verhalen, niet bedoeld voor lieve lezers op deze webplek, maar ik parkeer ze hier gewoon even.
Batavia is een bar in Amsterdam bij het Centraal Station waar wij elke woensdag Go spelen in en denksportzaaltje.
Batavia is een buitenlanders-bar. Het hele personeel is Engels, Australisch, of Anglo-sprekend zonder enig accent.
Batavia blogs op de webplek der Amsterdamse Go Club, geheen GoinAmsterdam van mijn hand zijn de basis hier.
De lange les van Rob VII duurt uren en begint vroeg. Allen blijven om mee te spelen of kijken hoe anderen het doen. In de achterzaal spelen de kanonnen tegen elkaar. Zij krijgen de meeste kijkers. Allemaal al dik dannemannen zelf.
Behalve Justyna dan, die al wel dik op de drempel staat, maar wel de beste plaats pakt vlak naast het eerste bord.
Niet bij haar lief Kim IV die wel wil spelen maar niet in onze officiële wedstrijden voor de clubvolgorde met een klok.
En zich met Peter VI terugtrekt naar een tafel in de kroeg, waar ik hen als eerste tref wanneer ik als laatste arriveer. Ik hoor hen uit over NK Snel-Go in Amstelveen van afgelopen weekeinde. Ik vraag wie won? Peter wijst naar Kim.
Kim ontkent. Hij er nog steeds ziek van dat hij die dag ziek was en dat Alexander V daar ongeslagen kon winnen.
Waar hij zijn eerste Nederlandse titel dacht te gaan pakken. Ik bied beiden een biertje aan. Tref bij de bar Rob III. Met Richard III. Zij bestellen net voor zichzelf en enige andere bevriende kijkers die ook al aan een drankje toe zijn.
Zij hebben hun handen vol. Ik hou de deur naar de achterzaal voor hen open en zie dan die volle bak Dans aldaar.
Ik kan meer koppen snellen dan in de kleine kroeg. Alle tien tafels zijn bezet. Hele handenvol toeschouwers ontwaar.
Allemaal dannemannen. Ik tel het hout, zoals Schakers dat noemen in een geleende beeldspraak: Eén GM, 7 IM’s.
En 7 NM’s, 7 CM’s. Al te samen zitten zwetend zo zwarte banden achter hun borden, de anderen staan met bier.
Ik tel wel vijftig zwarte banden onder de dertig aanwezigen. De mooiste is die bruine van Justyna, die ben er dol op:
Ik laat U haar band niet zien. Zij draagt die riem niet: https://scontent-amt2-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/15181474_1438209046197071_1444042574774875153_n.jpg?oh=ccc505e04e8ebd1124f6a8c181199347&oe=58BFF101
Ik tel de borden, dan de kijkers. Veel bekende koppen van de club. Anderen van verre vele jaren niet meer gezien. Wie wint van wie kunt U elders vinden op onze webplek. Ik noem namen, Romeinse cijfers hun aantal dangraden Volgens de rating op onze club, of bij de bond voor de boertjes van buiten. Duivendrechter Jos I kijkt ook mee.
Ik kijk op de computer naar de paringen. Iedereen speelt gelijk op, al dan niet met gewone komi of een half punt. Behalve Jaap dan, als op papier de zwakste knoeier onder ons en die voor het eerst tégen negen stenen speelt.
In plaats dat hij er van één van ons twee tot negen krijgt. Een bijna beginner nog die hij vlot van het bord veegt.
En eerste is die de club op voorsprong zet tegen onze bezoekers. Slechts enkelen spelen tegen een clubgenoot.
Harald III doet mee voor ons net als Bob II en Andrew I in het voorste zaaltje. Zij zetten het hele bestuur knap te kijk.
Zelfs tegen enige stenen. Als ik de bestuursleden niet mee tel en Niels even oversla hebben winnen eigenlijk alles.
Zo blijft hun klasse maar stijgen tot vele stenen sterker dan de bond wil weten van die paar potjes buiten de club. Die niet bij ons maar wel voor de EGD meetellen, Net als omgekeerd het geval is. We zullen ze eens mores leren.
Hoe sterk we echt zijn door de externe clubcompetities te willen winnen. Zodat we volgend jaar één twee drie zijn. Amsterdamse teams in de eredivisie bovenaan hebben staan. Amsterdam was altijd al de allersterkste vereniging. Wij hebben hen die andere studentenclubs destijds geholpen om ook een club te beginnen en eerst alles te leren.
Wie weet dat nog van vroeger behalve handenvol ouwe krasse knarren. En elkaar eindelijk bij ons ontmoeten weer.
En de jongeren onder ons vertellen. Alles allemaal al moet je weten over onze ongelofelijke glorieuze geschiedenis.
Het verhaal is nog veel langer over één van de meest gedenkwaardige avonden van het jaar. Volgende keer meer!
Op de volgende bladzijden leg ik enige regels van Go en onze Japanse termen uit aan Schakers en alle domoren.
Op die manier komen zij er achter dat zij eigenlijk ook Go-spelers zijn, al weten zij dat nog niet als de echte groten:
Op het laatste Europese Kampioenschap in Sint Petersburg speelden twee beroemde Grootmeesters gewoon Go.
Op zijn minst moet U zich de naam van Alexander Morozevich kunnen herinneren, in 2000 nog nummer twee.
Op dat EK deed hij mee tien ronden lang en won negen van de tien partijen als zesderangs knoeier (kyu-speler).
Op dat EK ontbrak zijn tegenstander, de Zweed Tiger Hillarp Person, ook een aardige grootmeester toch?